Dziennik wyprawy Stefana Batorego pod Psków. Jan Piotrowski

Dziennik wyprawy Stefana Batorego pod Psków.
Jan Piotrowski
Kraków
1896
Download

Nazwą wielkiej wojny moskiewskiej obdarzyła hi-
story a trzy wyprawy Stefana Batorego przeciw Iwanowi
Groźnemu: połocką r. 1579, wielkołucką r. ISSO i pskow-
ską r. 1581, których celem ostatecznym było odzyskanie
utraconych Inflant.

Biskupstwo wileńskie... Jan Kurczewski

Biskupstwo wileńskie od jego założenia aż do dni obecnych, zawierające dzieje i prace biskupów i duchowieństwa djecezji wileńskiej, oraz wykaz kościołów, klasztorów, szkół i zakładów dobroczynnych i społecznych. Opracował ks. Jan Kurczewski
Download
Józef Zawadzki
Wilno
1912

Urzędowy spis lekarzy Rzeczypospolitej Polskiej

Urzędowy spis lekarzy uprawnionych do wykonywania praktyki lekarskiej oraz aptek w Rzeczypospolitej Polskiej
Ministerstwo Spraw Wewnętrznych. Generalna Dyrekcja Służby Zdrowia
1924/25

Po zredagowaniu spisu zostali zarejestrowani w Ministerstwie
Spraw Wewnętrznych (generalnej dyrekcji Służby Zdrowia)
następujący lekarze:


Abusch Samuel, ur. 1890, dypl. 1923, kob., Kraków-Podgórze, Zamojskiego 2.
Baliclca Uliera, ur. 1888, dypl. 1915, skór., Lwów, Sakramentek 4.
Borecki Mateusz, ur 1874, dypl. 1897, Wołpa p. Grodno.
Brichta Zdzisław Walerian, ur. 1893, dypl. 1924, dzieci, Lwów, Pawlinów 5,
Bronz Alcksander, ur. 1882, dypl. 1913, kob., Ryp:n, Kościuszki 9.
Chadźy Szymon, ur. 1874, dypl. 1903, Równe, Mickiewicza 9.
Cukierman Aron Chaim, ur. 1858, dypl. 1888, Krzemieniec, Franciszkań. 54,
Dankiewicz Jan. ur. 1893, dypl 1924, Lwów, pl. Bernadyński 3.
Dąbrowski Bazyli Henryk, ur. 18%, dypl. 1924, Starogard, (Pomorze] 65. p. p,
Dega Wiktor, ur. 1896, dypl. 1924, Poznań, Klinika Ortopedo Uniw, Poznań,
Engelberg Izrael, ur. 1895, dypl. 1923, Pomorzany p. Zborów.
Fiszman Fewel, ur 1894, dyp1. 1924, Lublin, Olejna 5.
Gleichgewicht Fajwel, ur. 1895 dypl. 1924, Warsz. Al. Jerozolimskie 79.
Górka Zygmunt Stanisław, Ur. 1894, dypJ. 1919, Poznań, Młyńska 4.
Górczyna Zofia, ur, 1892, dypl. 1923, Poznań, Młyńska 4.
Groo Branko Stanisław, ur. 1897, dypl. 1924, Lwów, Pełczyńska 3.
Guczko Mikołaj, ur 1884, dypl. 1910, Warszawa, Jagiellońska 32.
Habo Olga, ur. 1898, dypl. 1924, Lwów, 'Gródecka 46.
Hurwicz Judei, ur. 1870, dypl. 1897, Łuniniec, pjllsudskiego 23.
Jaouszewicz Ignacy, ur. 1874, dypl. 1902, Lublin, Namiestnikowska 32.
Jawrower Cecylja, ur, 1889, dypl. 1923, Lwów, Zielona 56.
Kaczyński Antoni, ur. 18%, dypl. 1924, Klarysew gm Jeziorna Zakl. Wych.
KieU
er Józef, ur. 1896. dypl. 1924, Poznań, Pocztowa 31-a.

PIEŚNI LUDOWE ZIEMI WILEŃSKIEJ I NOWOGRÓDZKIEJ

PIEŚNI LUDOWE ZIEMI WILEŃSKIEJ I NOWOGRÓDZKIEJ
ZEBRAŁA
BRONISŁAWA GAWROŃSKA
ROK 1935
WYDAWNICTWO WILEŃSKIEGO ZWIĄZKU
TEATRÓW I CHÓRÓW LUDOWYCH
WILNO, WOLANA 10.

Teksty pieśni umieszczonych w zbiorku zostały
zanotowane z zachowaniem odrbności i charakteru I
miejscowej gwary w takiej formie, w jakiej były za-
śpiewane w poszczególnych wypadkach do zapisania.
Śpiewnik niniejszy nie ma pretensji do ścisłości
muzykologicznych, jest on przeznaczony dla celów
praktycznych, do śpiewania w świetlicach, przez chó-
ry ludowe, koła młodzieży i t. p. jednocześnie ma on
dać możność innym dzielnicom Państwa poznania
piękna wileńskiej i nowogródzkiej pieśni ludowej.

Badania archeologiczne nad zabytkami przedmiotów sztuk i rzemiosł itd w dawnej Litwie i Rusi Litewskiej.

Badania archeologiczne nad zabytkami przedmiotów sztuk i rzemiosł itd w dawnej Litwie i Rusi Litewskiej. Eustachy Tyszkiewicz.
Wilno
1850

Eustachy Tyszkiewicz
Był synem Piusa Tyszkiewicza i Augusty z Platerów. W 1831 ukończył gimnazjum w Mińsku. W 1855 został założycielem i dożywotnim prezesem Komisji Archeologicznej. Był twórcą Muzeum Starożytności w Wilnie. Był członkiem honorowym Instytutu Archeologicznego w Wielkiej Brytanii i Irlandii. Został pochowany na Cmentarzu na Rossie w Wilnie.

Cmentarz na Rossie

Cmentarz na Rossie - pomnik polskiej historii Wilna.
Cmentarz na Rossie zespół cmentarny położony w dzielnicy Rossa w Wilnie, założony w 1801, poważnie zniszczony w 1952, zamknięty w 1967, wpisany do rejestru zabytków w 1969, jedna z czterech polskich nekropolii narodowych; w skład zespołu cmentarnego o powierzchni 10,8 ha wchodzą: Stara Rossa (1769), Nowa Rossa (1847), Cmentarz Wojskowy (1920), mauzoleum Matka i Serce Syna (1936).
Cmentarz na Rossie - pomnik polskiej historii Wilna. Miejsce ostatniego spoczynku wielu zasłużonych Polaków, miejsce gdzie we wspólnym grobowcu leży MATKA I SERCE SYNA. Pięknie położony na stromych wzgórzach z labiryntem tarasów, grobów i zieleni. Piękny zarówno tam gdzie groby zostały odrestaurowane jak i tam gdzie upływ czasu dokonał swego dzieła. Pamiętajmy o Rossie i innych wileńskich cmentarzach. Kto ma pamiętać o naszej historii jeśli nie my sami..

Zamek w Trokach

Zamek w Trokach – zamek położony na jeziorze Galwe na Litwie w miejscowości Troki.



Rozkaz budowy zamku na największej z trzech wysp jeziora Galve wydał wielki książę Kiejstut w drugiej połowie XIV w. Warownia miała stanowić wsparcie dla drugiego trockiego zamku położonego na półwyspie przy jeziorze.

Исторические заметки о Литве. Кукольник Павел Васильевич.

Исторические заметки о Литве. Кукольник Павел Васильевич. 1864
Читать

В продолжении 40-летняго пребывания в здешнем крае, старался я собирать всевозможные сведения о достопримечательных событиях, составляющих его историю. Желая на старости лет поделиться с читающею публикою приобретенными мною сведениями, я решился представить ей общее изображение судьбы всей Литвы сначала как народа, потом как государства, а наконец как области королевства, к которому оно присоединилось. Не имея возможности в кратком очерке представить все, что только входит в состав истории какого-либо народа, я обратил внимание на один предмет, а именно: развитие в Литве Русскаго элемента, и влияние его на судьбу государства. Остальные предметы описаны будут вкратце, только для сохранения исторической связи.
Имея в виду исключительно эту цель, я разделю Историю Литвы на три периода.
1) От появления литовского народа на историческом поприще до первого соединения его с Польшею, при Ягайле, то есть до 1385 года.
2) От Ягайлы до окончательного соединения с Польшею на люблинском съезде, в 1569 году.
3) От люблинского съезда до присоединения Литвы к России в 1795 году.

Путешествие по Замковой улице в Вильне. Кукольник Павел Васильевич.

Кукольник, Павел Васильевич. Путешествие по Замковой улице в Вильне / Виленский вестник. 1860
Читать

Итак, начинаем продолжительное впечатление, или, лучше сказать, продолжительный разговор, поделимся с благосклонным читателем всем, что увидим или вспомним, шагая за пределы отдаленной древности. Совершим, в качестве наблюдателя и антиквария, это путешествие по главным улицам Вильна, составляющим украшение бывшей Гедиминовой столицы, хотя в некоторых местах ширина ее не достигает шести сажень. - Это будет путешествие даже в буквальном смысле слова; мы точно будем шествовать пешком, потому что нам придется останавливаться часто, а иногда на долгое время. А как в дороге по большей части бывает скучно, и каждый путешественник должен заранее запастись провизией, чтобы не встретить на пути недостатка, то вооружимся веселым расположением духа, соберем запас исторических воспоминаний, сколько поместится в нашей устарелой памяти, и начнем наше странствование с того места, на котором еще недавно красовались Замковые ворота.

Географический словарь древней Жомойтской земли XVI столетия

Спрогис И.Я., Географический словарь древней Жомойтской земли XVI столетия, составленный по 40 актовым книгам Россиенского земского суда.
Вильна, 1888 год.

Скачать

Wilno. Widok na Wilia.

Widok na Wilia. Lata 30-te.

В.А.Городцов Руководство для археологических раскопок

В.А.Городцов Руководство для археологических раскопок
Москва
1914

Gorodcev - Rukovodstvo Dlia Archeologicheskih Razkopok

Publish at Scribd or explore others: Other Research History-European important for archeo

Wilno 1948 rok

Wileńskie Kaziuk

Wileński Kaziuk od trzech wieków jest zwiastunem wczesnej wiosny. Swięto to czasem jeszcze śnieżne, chłodne, a najczęściej słotne, jakże jest kolorowe. Bo wileńskie Kaziuki - chociaż na pozór są tylko rozpoczynającymi się w pierwszych dniach marca i trwającymi w Wilnie i okolicach czasem przez dwa tygodnie jarmarkami - w gruncie rzeczy od dawna już przekształciły się w największe, najdłużej trwające i najbarwniejsze święto miasta.
Jarmarki te Wilnianie zawdzięczają świętemu Kazimierzowi, synowi Kazimierza Jagiellończyka i Elżbiety Rakuszanki, urodzonemu w 1458 roku na Wawelu. Kazimierz Jagiellończyk - syn był uczniem Jana Długosza, uczestniczył w wyprawach wojennych i "spotkaniach dyplomatycznych" w Malborku, był na Sejmie w Piotrkowie. Wiosną 1483 roku został wysłany na Litwę, gdzie pełnił funkcję podkanclerza, a przez dwa lata praktycznie sprawował władzę królewską. Był niezwykle nabożny i wykształcony. Zmarł w 1484 roku w Grodnie (obecnie Białoruś) w wieku lat 26. W 1602 roku został przez papieża wyniesiony na ołtarze. Był jednym z pierwszych świętych na Litwie, jest jej patronem. Szczątki św. Kaziemierza złożone w srebrnej trumnie spoczywają w Katedrze Wileńskiej.
Kaziukowe pochody i jarmarki organizowano w Wilnie praktycznie od 1636 roku. Rozpoczynały się zawsze w dniu św. Kazimierza, czyli 4 marca. Pochodom towarzyszył orszak przebierańców, handlarzy, kuglarzy. Od 1935 roku na czele takiego pochodu jechał przebrany za św. Kaziemierza Wilnianin. Oto jak zapowiadał kolejnego, w tym właśnie 1935 roku, Kaziuka "Kurier Wileński":
"W roku bieżącym odbędzie się pochód, będący propagandą wyrobów regionalnych. Na wozach będą paradowały przez miasto palmy, pierniki, zabawki, len wileński, kukiełki. Ponadto udział weŸmie kapela wiejskich muzyków ze wsi Szaterniki, dwa chóry z Rudziszek i Kowaliszek w barwnych strojach ludowych...".
Jarmarki początkowo prowadzone były na wileńskim Placu Katedralnym, od 1901 roku przeniosły się na Plac Łukiski (największy plac w Wilnie). Potem przestały się mieścić nawet tu, ponieważ na targi zjeżdżało ponad 250 wozów. Byli to przede wszystkim ludzie z Wileńszczyzny i obecnej zachodniej Białorusi. Targowisko słynęło z przedmiotów gospodarstwa domowego. Zwożono tu wyroby drewniane, kute, ceramiczne, tkane - wszystko cokolwiek mogły ręce ludzkie w czasie długiej zimy zrobić.
Oprócz stosów drewnianych balii, beczek, niecek, cebrów, sprzedawcy układali wyroby kuszące oko każdej gosposi - łyżki, wałki, stolnice; dalej wyroby z łozy i leszczyny - kosze do bielizny i podróżne kuferki, meble i malowane koszyczki. Można tu też było kupić zwoje samodziałowych płócien cienkich i kurzelnych, ozdobione frędzlami ręczniki, wyroby garncarskie, wśród których królowały formy na wielkanocne baby, makutry, dzbanki i dzbanuszki oraz ma się rozumieć - tysiące piszczałek w kształcie kogucików, koników i gołąbków.
Tło muzyczne dla tych kolorowych jarmarków tworzyli nieodmienni kataryniarze wraz z papugami, które na życzenie klienta wybierały z koszyczka kartę z "prawdziwą przepowiednią". Żaden Kaziuk nie odbył się też bez słynnych smorgońskich obwarzanków, które "reklamowano" dowcipnie okrzykami (w wileńskiej gwarze): "Obwarzanki sprzedają, dziurki darmo oddają".
Wileńskie Kaziuki były chyba prekursorem dzisiejszych Walentynek. Sprzedawano tu pierniki - serduszka, przebite strzałą, kupowane dla ukochanej w dowód przywiązania. Niektóre z nich były ozdobione zabawnymi lukrowanymi napisami-wyznaniami (oczywiście w gwarze wileńskiej i oczywiście z błędami) w stylu: "Kaziukowa serca dają, bo na złotnia mnie nie staja. Zapamiętaj sobie dzień, gdy ja mówił kocham cień", "Weronicia, moja życia, daj mnie igła, daj mnie nicia, a ja wezma serca swoja i przyszyja tam, gdzie twoja...". Były na serduszkach napisy bardziej zwięzłe, ale równie wymowne: "Całuja ciebia - moja kroszka" lub dla odmiany: "Serca moja hyc na twoja - powiedz, czy ty będziesz moja?". Zdarzały się i dedykacje ociekające krwią: "Żebysz była moja i wiecej niczyja, serca moja dratwo do twego przyszyja".
Więcej:http://www.skrzacik.now.pl/kaziuki.html

Wilno - 27-28 października 1939

Litewskie i radzieckie wojsko w Wilnie, 27-28 października 1939.