Pierwsze wystąpienie z bronią w ręku celem opanowania miasta zostało
podjęte w dniu 31. XII. 1918 r. Do akcji tej uzyto głównie od-
działów 111 batalionu, a zwłaszcza oddziału złozonego z Pola-
ków - b. żołnierzy niemieckich. Oddział ten wyruszył wieczo-
rem z koszar przy ul. Magdaleny i zajął Ratusz przy ul. Wiel-
kiej. Z tego miejsca rozesłano patrole, celem opanowania ulic
i rozbrajania Niemców, których odsyłano do Ratusza. Z przebie-
gu działań wynikałoby, te chodziło o zagrodzenie Niemcom dro-
gi od strony dworca i Wielkiej Pohulanki wgłąb miasta.
W wyniku tych działań opanowano ulicę Subocz, rejon Ost-
rej Bramy oraz rejon w poblitu ul. Wielkiej, przyczem rozbrojo-
no nieco żołnierzy niemieckich. Największe starcie wywiązało się
pod Ostrą Bramą, gdy Niemcy na wiadomość o akcji Polaków
wysłali oddział piechoty z karabinami maszynowymi na samo-
chodach, który podjechał ulicą Ostrobramską i następnie starli
się z naszym oddziałem, wdając się w walkę ogniową. Początkowo
Niemcy mieli przewagę, ale rychło nadbiegły posiłki III ba-
talionu i ostatecznie Niemcy zostali. zmuszeni do odwrotu. Również
próba Niemców odebrania ul. Subocz skończyła się niepowodzeniem.
Opisane starcia spowodowały nowe rozmowy między pol-
skim dowództwem a niemieckim. Doprowadziły one do pewnego
porozumienia, dokładnych danych jednak brak. Niemcy zobowią-
zali się do opróżnienia części miasta, ale zatrzymali jeszcze rejon
Wielkiej Pohulanki i dworca. W związku z tern polskie dowódz-
two przygotowało na dzień 1 stycznia akcję obsadzenia miasta,
wyznaczając poszczególnym oddziałom zadania. Rozwinęła dzia-
łalność komenda miasta, utworzono też milicję i honorową straż
obywatelską z zadaniem utrzymania porządku w części miasta
zajętej przez Polaków. Między oddziałami niemieckimi a polski-
mi została ustalona linia demarkacyjna, której zobowiązano się
nie przekraczać.
Jak wspominają Niemcy, słaby ich garnizon wileński czuł
ię wtedy niepewnie, widząc z jednej strony nadciągające od-
działy wojska RSFSR, którym nie mógł w razie potrzeby przeciw-
stawić oporu, a z drugiej otaczające go zewsząd wrogie okupan-
tom oddziały w samym mieście. Do tego wszystkiego należy do-
dać zaognioną walkę polityczną, do której Niemcy musieli mie-
szać się, przyczem lawirowali dotychczas między stroną polską
a bolszewicką.
W dniu 1 stycznia komendant miasta gen. Mokrzecki objął
władzę i wydał odezwę do ludności, "nawołując do zachowania
porządku, gwarantując bezpieczeństwo życia i mienia wszystkim
bez różnicy narodowości, zamieszkałym w Wilnie, zapewniając
zupełną swobodę egzystencji politycznym partiom i jednocześnie
rozkazując złożyć wszelką broń".
piątek, 29 stycznia 2010
czwartek, 28 stycznia 2010
Worniany i Jan Abramowicz
Zbór w Wornianach (w pow. Wileńskim)
i przy zborze, jak zwykle to się praktykowało, szkołę
i szpital fundował Jan Abramowicz, jeden z wybit-
niejszych działaczy kalwinizmu na Litwie i dygni-
tarzy. Był prezydentem (kasztelanem) derpskim, wo-
jewodą mińskim (1593), wojewodą smoleńskim (1596-
1597), wendeńskim i lidzkim starostą. Syn Jana, Mi-
kołaj, który po ojcu patronował zborowi, był nie
mniej wybitnym i zasłużonym senatorem, woje-
wodą mścisławskim (1643) a następnie trockim, do-
wodził artylerją na wyprawie smoleńskiej i przyło-
żył się do pomyślnego zakończenia tej wojny; był
komisarzem do układów o pokój w Polanowi e 1634 r.,
w r. 1638 walczył przeciwko Szwedom. Syn Miko-
łaja, starosta starodubowski, porzucił wyznanie ewan-
gelickie i od tego czasu zbór w Wornianach prze-
stał istnieć.
i przy zborze, jak zwykle to się praktykowało, szkołę
i szpital fundował Jan Abramowicz, jeden z wybit-
niejszych działaczy kalwinizmu na Litwie i dygni-
tarzy. Był prezydentem (kasztelanem) derpskim, wo-
jewodą mińskim (1593), wojewodą smoleńskim (1596-
1597), wendeńskim i lidzkim starostą. Syn Jana, Mi-
kołaj, który po ojcu patronował zborowi, był nie
mniej wybitnym i zasłużonym senatorem, woje-
wodą mścisławskim (1643) a następnie trockim, do-
wodził artylerją na wyprawie smoleńskiej i przyło-
żył się do pomyślnego zakończenia tej wojny; był
komisarzem do układów o pokój w Polanowi e 1634 r.,
w r. 1638 walczył przeciwko Szwedom. Syn Miko-
łaja, starosta starodubowski, porzucił wyznanie ewan-
gelickie i od tego czasu zbór w Wornianach prze-
stał istnieć.
Wilno na początku. XX wieku
Wilno miało na początku stycznia 1917 roku
138.787 mieszkańców,
w tej liczbie
Polaków 74,466 czyli 54%
Zydów 57,516 41%
Rosjan 2,909 2,1%
Litwinów 2,212 1,6%
Niemców 880 0,63%
Białorusinów 611 0,44%
Innych 193 0,1,3%
138.787 mieszkańców,
w tej liczbie
Polaków 74,466 czyli 54%
Zydów 57,516 41%
Rosjan 2,909 2,1%
Litwinów 2,212 1,6%
Niemców 880 0,63%
Białorusinów 611 0,44%
Innych 193 0,1,3%
Jeńcy Bolszewiccy 1920
Kilka ścinków filmowych z jeńcami bolszewickimi wziętymi do niewoli podczas bitwy warszawskiej 1920 roku.
Old Cuba - 1940s and 1950s
Old Cuba - 1940s and 1950s
Złożenie serca Marszałka Piłsudskiego
12 maja 1936
12 maja 1935 roku umarł Marszałek Piłsudski. 13 maja 1935 r. wdowa po Piłsudskim przekazała jednemu z jego adiutantów kartę papieru firmowego GISZ, gdzie napisano odręcznie: "Na wypadek nagłej śmierci". Tekst tej ostatniej woli był następujący: "Nie wiem czy nie zechcą mnie pochować na Wawelu. Niech! Niech tylko moje serce wtedy zamknięte schowają w Wilnie gdzie leżą moi żołnierze co w kwietniu 1919 roku mnie jako wodzowi Wilno jako prezent pod nogi rzucili. Na kamieniu czy nagrobku wyryć motto wybrane przez mnie dla życia:
Gdy mogąc wybrać, wybrał zamiast domu
Gniazdo na skałach orła, niechaj umie
Spać, gdy źrenice czerwone od gromu
I słychać jęk szatanów w sosen szumie
Tak żyłem
A zaklinam wszystkich co mnie kochali sprowadzić zwłoki mojej matki z Sugint Wiłkomirskiego powiatu do Wilna i pochować matkę największego rycerza Polski nade mną. Niech dumne serce u stóp dumnej matki spoczywa. Matkę pochować z wojskowymi honorami ciało na lawecie i niech wszystkie armaty zagrzmią salwą pożegnalną i powitalną tak aby szyby w Wilnie się trzęsły. Matka mnie do tej roli jaka mnie wypadła chowała. Na kamieniu czy nagrobku mamy wyryć wiersz z "Wacława" Słowackiego zaczynający się od słów:
Dumni nieszczęściem nie mogą...
Wypełniając ostatnią wolę Marszałkadokonano wyjęcia jego serca i złożenia go tymczasowo w prowizorycznej szklanej urnie. Po uroczystym pogrzebie (17-18 maja), gdy ciało Piłsudskiego spoczęło w srebrnej trumnie na Wawelu, 30 maja złożono jego serce do specjalnej srebrnej urny z napisem: "Serce Józefa Piłsudskiego. 12 maja 1935" i wizerunkiem orła. Tego samego dnia wdowa z liczną delegacją władz państwowych zawiozła urnę do Wilna. Tam została ona tymczasowo umieszczona w kościele Św. Teresy, w specjalnie przygotowanej niszy, w pierwszym filarze po prawej stronie od prezbiterium. 12 maja 1936 roku, w I rocznicę śmierci, złożono serce Marszałka w grobie, na cmentarzu na Rossie.
50s rockabilly hairstyle
12 maja 1935 roku umarł Marszałek Piłsudski. 13 maja 1935 r. wdowa po Piłsudskim przekazała jednemu z jego adiutantów kartę papieru firmowego GISZ, gdzie napisano odręcznie: "Na wypadek nagłej śmierci". Tekst tej ostatniej woli był następujący: "Nie wiem czy nie zechcą mnie pochować na Wawelu. Niech! Niech tylko moje serce wtedy zamknięte schowają w Wilnie gdzie leżą moi żołnierze co w kwietniu 1919 roku mnie jako wodzowi Wilno jako prezent pod nogi rzucili. Na kamieniu czy nagrobku wyryć motto wybrane przez mnie dla życia:
Gdy mogąc wybrać, wybrał zamiast domu
Gniazdo na skałach orła, niechaj umie
Spać, gdy źrenice czerwone od gromu
I słychać jęk szatanów w sosen szumie
Tak żyłem
A zaklinam wszystkich co mnie kochali sprowadzić zwłoki mojej matki z Sugint Wiłkomirskiego powiatu do Wilna i pochować matkę największego rycerza Polski nade mną. Niech dumne serce u stóp dumnej matki spoczywa. Matkę pochować z wojskowymi honorami ciało na lawecie i niech wszystkie armaty zagrzmią salwą pożegnalną i powitalną tak aby szyby w Wilnie się trzęsły. Matka mnie do tej roli jaka mnie wypadła chowała. Na kamieniu czy nagrobku mamy wyryć wiersz z "Wacława" Słowackiego zaczynający się od słów:
Dumni nieszczęściem nie mogą...
Wypełniając ostatnią wolę Marszałkadokonano wyjęcia jego serca i złożenia go tymczasowo w prowizorycznej szklanej urnie. Po uroczystym pogrzebie (17-18 maja), gdy ciało Piłsudskiego spoczęło w srebrnej trumnie na Wawelu, 30 maja złożono jego serce do specjalnej srebrnej urny z napisem: "Serce Józefa Piłsudskiego. 12 maja 1935" i wizerunkiem orła. Tego samego dnia wdowa z liczną delegacją władz państwowych zawiozła urnę do Wilna. Tam została ona tymczasowo umieszczona w kościele Św. Teresy, w specjalnie przygotowanej niszy, w pierwszym filarze po prawej stronie od prezbiterium. 12 maja 1936 roku, w I rocznicę śmierci, złożono serce Marszałka w grobie, na cmentarzu na Rossie.
50s rockabilly hairstyle
Парафия Островец в 1774 году - Parafia Ostrowiec 1775 rok
Ostrowiec
Lipniszki
Wielkawieś
Kompiany
Witki
Adamowicze
Male
Starosiele
Olginiany
Kiełoycy
Dauszyszki
Mackany
Proniuny
Tołociszki
Dziaginiow
Gaługury
Mikszany
Woysznaryszki
Kamionka
Traygi
Trzecieniszki
Bilkiszki
Słobodka
Kamionka
Mikle
Intrupie
Truchaniszki
Debessy
Blikany
Bobany
Szneliszki
Stępkowszczyzna
Polany
Gudohaie
Gudele
Drewienniki
Zadworniki
Ignatowo
Mieszkucie
Porokicie
Szmigle
Wowerany
Pałusz
Lipniszki
Hermaniszki
Dubniczki
Babincy
Lulewszczyzna
Dobrzyczki Małe
Мода лето 2010
Lipniszki
Wielkawieś
Kompiany
Witki
Adamowicze
Male
Starosiele
Olginiany
Kiełoycy
Dauszyszki
Mackany
Proniuny
Tołociszki
Dziaginiow
Gaługury
Mikszany
Woysznaryszki
Kamionka
Traygi
Trzecieniszki
Bilkiszki
Słobodka
Kamionka
Mikle
Intrupie
Truchaniszki
Debessy
Blikany
Bobany
Szneliszki
Stępkowszczyzna
Polany
Gudohaie
Gudele
Drewienniki
Zadworniki
Ignatowo
Mieszkucie
Porokicie
Szmigle
Wowerany
Pałusz
Lipniszki
Hermaniszki
Dubniczki
Babincy
Lulewszczyzna
Dobrzyczki Małe
Мода лето 2010
Парафия Ворняны в 1774 году - Parafia Worniany 1775 rok
Worniany
Kaczanowszcyzna
Opieniany
Czyzowszczyzna
Czerniszki
Budziwoły
Kiernowicze
Bobrowniki wielkie i małe
Wysoki Dwor
Zabieliszki
Gieluny
Bolniki
Gosza
Goszanente
Symonele
Worona cum Capella
Kuliszki
Woronka mała
Tarasowszczyzna
Hryckaycie
Dubniki
Łynkiszki
Szylinki
Sienkance
Jurczuny
Chroły
Строгое платье
Kaczanowszcyzna
Opieniany
Czyzowszczyzna
Czerniszki
Budziwoły
Kiernowicze
Bobrowniki wielkie i małe
Wysoki Dwor
Zabieliszki
Gieluny
Bolniki
Gosza
Goszanente
Symonele
Worona cum Capella
Kuliszki
Woronka mała
Tarasowszczyzna
Hryckaycie
Dubniki
Łynkiszki
Szylinki
Sienkance
Jurczuny
Chroły
Строгое платье
Парафия Гервяты в 1774 году - Parafia Gierwiaty 1775 rok
Gierwiaty
Miciuny
Goygole
Maćki
Popiszki
Czerniszki
Bobrowniki
Grodzie
Waszkuny
Czechi
Sweylany
Jacyny
Szaterniki
Gudziniki
Puchowicze
Zawielce
Gieluny
Rymdziuny
Giry
Chlituszki
Sawiczuny
Golczuny
Jakintany
Sokołoycie
Miciuny
Goygole
Maćki
Popiszki
Czerniszki
Bobrowniki
Grodzie
Waszkuny
Czechi
Sweylany
Jacyny
Szaterniki
Gudziniki
Puchowicze
Zawielce
Gieluny
Rymdziuny
Giry
Chlituszki
Sawiczuny
Golczuny
Jakintany
Sokołoycie
Парафия Солы в 1774 году - Parafia Soly 1775 rok
Soły
Wasiuki
Kropiwno
Wiszniowka
SikuniaPakoszowsczyzna
Łopocie
Łubianka
Nieścienienta
Rudziszki
Ambrosy
Kuszlany
Dorgiszki
Wyzowszczyzna
Jawdziewicze
Osipany
Pociewicze
Narbutowszczyzna
Borzdobohaciszki
Driahowce
Dokurniszki
Mizany
Usikury
Dowszyszki
Trokiele
Kaczuny
Swigrany
Zaiezierze
Wiłeykowiczy
Medryki
Kołany
Raczuny
Swirszczyzna
Iwaszkowce
Daniuszow filia p. Soły - Daniuszów
Wasiuki
Kropiwno
Wiszniowka
SikuniaPakoszowsczyzna
Łopocie
Łubianka
Nieścienienta
Rudziszki
Ambrosy
Kuszlany
Dorgiszki
Wyzowszczyzna
Jawdziewicze
Osipany
Pociewicze
Narbutowszczyzna
Borzdobohaciszki
Driahowce
Dokurniszki
Mizany
Usikury
Dowszyszki
Trokiele
Kaczuny
Swigrany
Zaiezierze
Wiłeykowiczy
Medryki
Kołany
Raczuny
Swirszczyzna
Iwaszkowce
Daniuszow filia p. Soły - Daniuszów
sobota, 9 stycznia 2010
Stare wileńskie ulice
W 1994 r. zabytkowy zespół Wilna został zapisany na liście światowego dziedzictwa UNESCO. W Wilnie jest 40 kościołów, z których najbardziej okazały, to barokowy Kościół św. Piotra i Pawła na Antokolu (1668-1676) zawierajacy ponad 2,000 rzeźb oraz oczywiście Kaplica w Bramie Miednickiej ( ze słynnym obrazem Matki Boskiej Ostrobramskiej.
Żydowski Instytut Muzyki
W latach 19191939 w Wilnie dominowało środowisko polskich i żydowskich muzyków. Działało Konserwatorium (od 1921) i Żydowski Instytut Muzyki (od 1924). Najbardziej aktywnymi postaciami w środowisku polskim byli: Tadeusz Szeligowski, Stanisław Szpinalski, Witold Rudziński.
piątek, 8 stycznia 2010
Волости Виленского уезда
Subskrybuj:
Posty (Atom)